Według Uniwersytetu Michigan średni ślad węglowy Amerykanina na osobę w 2014 r. wyniósł 21,5 tony metrycznej CO2. Oznacza to wzrost o 7% w ciągu 25 lat. Pozostaje najwyższy na świecie od czasu industrializacji, ale obraz nie jest jednolity w całym kraju ani nawet w regionie.
Co to jest ślad węglowy?
W związku z często pojawiającym się w wiadomościach terminem „ślad węglowy” ludzie mogą zastanawiać się, czym jest ślad węglowy i jak się go mierzy.
„Ślad węglowy” definiuje się jako miarę gazów cieplarnianych, za wytworzenie których ktoś jest odpowiedzialny, lub jednostek dwutlenku węgla wytwarzanych w tonach rocznie. Gazy te powstają w wyniku różnych działań, w tym transportu, kosztów energii w domu, diety, praktyk recyklingu i produkcji odpadów.
Jak obliczyć swój ślad węglowy
Nie trzeba uczyć się skomplikowanego wzoru matematycznego, aby określić ślad węglowy. Na szczęście w Internecie dostępnych jest wiele kalkulatorów śladu węglowego, np. kalkulator śladu węglowego. Aby określić ślad, wprowadź szczegóły dotyczące zużycia energii w domu, częstotliwości i odległości pokonywanej samochodem i samolotem, diety, udziału w programach recyklingu oraz ilości wytwarzanych odpadów. Możliwe jest obliczenie śladu węglowego indywidualnie lub w oparciu o gospodarstwo domowe.
Średnie dane dotyczące śladu węglowego
Ludzie mogą porównać swoją stopę węglową ze średnią wynikającą z lokalizacji, pożywienia i dochodów.
Globalne porównania
Według Banku Światowego średnia amerykańska wynosząca 16,4 ton metrycznych CO2 rocznie była ponad trzykrotnie większa od średniego światowego śladu węglowego wynoszącego 4,9 ton metrycznych CO2 w 2013 roku.
Jednak pod względem liczby krajów Stany Zjednoczone nie były już krajem o najwyższym śladzie węglowym w 2014 r. W tym roku odpowiadały za 15% światowej populacji i zajęły drugie miejsce po Chinach według badania środowiska Agencja Ochrony (EPA). Jednak ślad węglowy Chińczyków na mieszkańca stanowi mniej niż połowę amerykańskiego śladu węglowego i wynosi 7,6 ton metrycznych CO2. W 2015 r. emisje gazów cieplarnianych nieznacznie spadły w porównaniu z 2014 r. ze względu na cieplejszą pogodę i mniejsze uzależnienie od węgla, zauważa EPA (raport źródeł).
Różnice na obszarach wiejskich i miejskich w USA
Jedna z największych różnic w śladzie węglowym występuje pomiędzy mieszkańcami wsi i miast. Podróże i wielkość domów to główne powody, dla których ludność wiejska może emitować dwa razy więcej dwutlenku węgla niż jej mieszkańcy w miastach
Możesz porównać te różnice, korzystając z interaktywnej mapy śladu węglowego opracowanej przez Uniwersytet w Berkeley w kalkulatorze CoolClimate. Na przykład:
-
Pejzaż miejski Nowy Jork ma średni ślad węglowy wynoszący 32,6 metrycznych ton równoważnika węgla (MCET). Mieszkańcy Nowego Jorku wytwarzają jedynie 5 i 7 MCET z podróży i mieszkania, ponieważ korzystają z transportu publicznego lub pokonują krótkie odległości. Domy są zazwyczaj mniejsze i potrzebują mniej energii do ogrzania.
- Z drugiej strony mieszkańcy Giltner w hrabstwie Hamilton w Nebrasce wytwarzają średnio 65,3 MCET, przy czym maksymalnym źródłem jest transport, który odpowiada za 23 MCET. Obudowa jest również 22 MCET. Transport jest cztery razy większy, a budownictwo trzy razy bardziej zanieczyszczające środowisko w Giltner niż w Nowym Jorku.
Wkład w postaci żywności, towarów i usług jest prawie taki sam zarówno na obszarach wiejskich, jak i miejskich.
Wszystkie miasta nie są takie same
Miasta mają niższy ślad węglowy tylko tam, gdzie ludzie mieszkają w mniejszych domach w zatłoczonych miastach, takich jak Nowy Jork, i dojeżdżają do pracy na krótszych dystansach. Zatem Nowy Jork ma niższy ślad węglowy wynoszący 32,6 MCET niż Denver w Kolorado, gdzie średni ślad węglowy mieszkańców wynosi 62,1 MCET. Dzieje się tak dlatego, że w Denver przeciętne domy są większe i generują 18 MCET (2,5 razy więcej niż w Nowym Jorku). Miasto Denver jest rozległe, więc ślad węglowy ich transportu przy 23 MCET jest czterokrotnie większy niż Nowy Jork odnotowuje raport Live Science.
Przedmieścia mają większą powierzchnię niż centra miast
UC Berkeley News odkryło, że większe miasto, tym większe jest jego przedmieście. Osoby mieszkające na przedmieściach są zamożniejsze niż te w centrum miasta, dlatego mają większe domy. Co więcej, rozległe przedmieścia oznaczają, że ludzie pokonują więcej kilometrów. Przedmieścia odpowiadają zatem za 50% emisji z gospodarstw domowych w USA. Na przykład przedmieścia Nowego Jorku nie są tak zielone jak centrum miasta. Manhasset, jedno z przedmieść hrabstwa Nassau, ma średnią powierzchnię wynoszącą 72,4, czyli dwukrotnie większą niż Nowy Jork. Emisje powodowane przez transport są czterokrotnie większe niż w centrum miasta. Podobnie większe domy oznaczają 2,5 razy większą emisję niż domy w centrum miasta, wynika z danych z interaktywnej mapy Berkeley.
Więc średni ślad węglowy mieszkańców przedmieść może być wielokrotnie większy niż średni krajowy ślad węglowy. Przedmieścia Nowego Jorku są trzykrotnie bardziej zanieczyszczone niż średnia krajowa i nawet bardziej niż niektóre obszary wiejskie, takie jak Giltner. Nic dziwnego, że badanie naukowe opublikowane w Environmental Science and Technology w 2014 r. wykazało, że przedmieścia odpowiadają za około 50% całkowitej emisji dwutlenku węgla w USA.
Główne źródła emisji
Dwa główne źródła emisji w miastach, obszarach wiejskich i regionach podmiejskich to energia i transport.
- Energia: Amerykanie mieszkają w dużych domach, średnio 200 metrów kwadratowych, największych na świecie, według Shrink That Footprint. Powierzchnia mieszkalna na osobę wzrosła w USA o 258% od 1950 r., zauważa Uniwersytet Michigan. Duże domy potrzebują więcej energii do ogrzewania i chłodzenia oraz do oświetlenia. EPA (raport Źródeł) podaje, że zużycie energii elektrycznej w domach i biurach odpowiada za 33% wszystkich emisji spowodowanych zużyciem energii elektrycznej. Emisje spowodowane produkcją i zużyciem energii elektrycznej to drugi co do wielkości emitent dwutlenku węgla, odpowiedzialny za jedną trzecią całkowitych emisji w USA. Ponadto domy i sektor komercyjny emitują 12% dwutlenku węgla poprzez ogrzewanie, chłodzenie, gotowanie i gospodarkę odpadami.
- Transport: Wielu Amerykanów jeździ pojazdami pochłaniającymi paliwo, takimi jak SUV-y. Według Uniwersytetu Michigan w latach 1988–2015 nastąpił wzrost wielkości samochodów o 24% i mocy o 89%. Samochody te emitują wówczas więcej zanieczyszczeń niż mniejsze modele. Większość mieszkańców obszarów wiejskich musi pokonywać duże odległości, aby dostać się do pracy, szkoły, sklepów i rozrywki. Samochody osobowe używane przez ludzi w podróżach krajowych stanowią 43% paliw kopalnych wykorzystywanych w transporcie, podsumowuje EPA na podstawie danych z 2015 roku (str.11). Z kolei w tym roku transport wygenerował 27% wszystkich emisji w USA
Wybory dotyczące rolnictwa i żywności
Według źródeł EPA, rolnictwo odpowiadało za 9% emisji w 2015 r. Ważnym kryterium jest jednak rodzaj produkowanej żywności, niezależnie od tego, czy jest to żywność uprawna, czy zwierzęca.
Diety mięsne, wegetariańskie i wegańskie
Badanie naukowe przeprowadzone w 2014 roku wykazało, że dieta oparta na mięsie powoduje emisję dwukrotnie większą niż produkcja żywności wegańskiej. Artykuł w The Guardian wskazuje, że gdyby ludzie na całym świecie przyjęli dietę całkowicie wegetariańską, mogłoby to zmniejszyć emisję gazów cieplarnianych o 63% do 2050 r. i o 70% w przypadku diety wegańskiej. Problemem jest także nadmierne spożycie mięsa. Jedzenie mniejszych i zdrowych porcji mięsa może również zmniejszyć emisję dwutlenku węgla.
Jednak różne rodzaje mięsa mają różne ślady. Grupa Robocza ds. Środowiska (broszura, str. 2) pokazuje, że
- Ślad węglowy jagnięciny jest o 50% większy niż wołowiny
- Ślad wołowiny jest ponad dwukrotnie większy niż wieprzowiny i do 13 razy większy niż warzyw
- Ślad wieprzowiny jest prawie dwukrotnie większy niż ślad kurczaka i innego drobiu
Żywność ekologiczna ma mniejszy ślad węglowy
Sześćdziesiąt osiem procent gospodarstw ekologicznych w Europie, gospodarstw zbadanych w ramach metaanalizy 107 badań, emitowało mniej gazów cieplarnianych. Ustalili, że to uprawy polowe i mieszane produkujące zboża oraz nabiał miały mniejszy ślad węglowy niż gospodarstwa konwencjonalne.
Co więcej, rolnictwo organiczne może pomóc w sekwestracji 100% emisji dwutlenku węgla i magazynowaniu go w glebie, jak wynika z badania Rodale opisującego próbę eksperymentalną. Dwutlenek węgla wykorzystywany przez rośliny w procesie fotosyntezy jest wykorzystywany do produkcji celulozy i skrobi i rozprowadzany w roślinie. Zwykle zbiera się części nadziemne, pozostawiając korzenie w glebie (z wyjątkiem roślin okopowych i bulw), dzięki czemu zawarty w nich węgiel jest magazynowany w glebie. Zatem żywność organiczna jest również lepszym wyborem, jeśli chodzi o zmniejszenie śladu węglowego.
Jedzenie sezonowe
Shrink That Footprint wskazuje, że tylko 11% śladu węglowego żywności wynika z transportu. Zatem spożywanie żywności o niskim śladzie węglowym nie wystarczy, aby wybierać żywność lokalną, aby zmniejszyć emisję gazów cieplarnianych, ale musi ona być również sezonowa. Sezonowe warzywa i owoce nie wymagają sztucznej pomocy w uprawie i mają mniejszy ślad węglowy. Jako przykład porównują warzywa sezonowe do jedzenia pomidorów przez cały rok w chłodniejszych regionach, które wymagają dużo energii.
Wyższe dochody powodują duży ślad węglowy
Oxfam podaje, że „10% najbogatszych ludzi na świecie ma średni ślad węglowy 11 razy większy niż najbiedniejsza połowa populacji i 60 razy większy niż 10% najuboższych”." Te 10% światowej populacji odpowiada za 50% całej emisji gazów cieplarnianych. Różnica pogłębia się, gdy porównuje się tylko 1% najlepiej zarabiających z najbiedniejszymi. Średni ślad śladu tej grupy jest 175 razy większy niż 10% najniższych (str. 1).
Istnieją różnice pomiędzy różnymi częściami emisji pomiędzy bogatymi i biednymi. Najlepsze 10% w USA emituje 50 MCET, podczas gdy 10% największych w Indiach emituje 2,07 MCET. Według raportu technicznego Oxfam (str. 10) dolne 50% przedsiębiorstw w USA emituje 8,57 MCET, a dolne 50% Indii – 0,42 MCET. Zatem 10% najbogatszych Indii ma średni ślad węglowy wynoszący jedną czwartą najbiedniejszych w USA. Podkreśla to fakt, że styl życia jest głównym czynnikiem wpływającym na ślad węglowy.
W USA osoby zarabiające mniej, około 5000 dolarów rocznie, mają o połowę mniejszy ślad (mniej niż 3 MCET) niż osoby zarabiające od 10 000 do 30 000 dolarów rocznie, których ślad węglowy przekracza 5 MCET według Raportu Hoovera (str. 13).
Sposoby na zmniejszenie śladu węglowego
Bez względu na to, czy ślad węglowy danej osoby jest powyżej, czy poniżej średniej, istnieje wiele sposobów na jego zmniejszenie i poprawę jakości środowiska. Nie jest konieczna całkowita zmiana stylu życia, ale wprowadzenie subtelnych i prowadzenia „bardziej ekologicznego” stylu życia. Wraz z rosnącymi obawami dotyczącymi zmian klimatycznych pojawia się coraz więcej technologii pozwalających rozwiązać problem emisji we wszystkich sferach życia.
