W 2010 roku UNESCO wpisało kuchnię francuską na listę obiektów kultury określanych jako „niematerialne dziedzictwo kulturowe”. Długa historia francuskiej gastronomii, która doprowadziła do tego zaszczytu, jest wspaniała i na którą wpływają nie tylko stulecia francuskich królów i królowych, ale także okoliczne i odległe kultury.
Wczesna kuchnia francuska
W średniowieczu francuskie jedzenie było już ważną częścią życia wielu ludzi, ale francuski posiłek wyglądał wtedy zupełnie inaczej niż obecnie. Być może największą różnicą jest to, że w tym czasie przygotowywano dużą liczbę różnych dań na posiłek, ale podawano je jednocześnie. Ten sposób prezentacji jedzenia został trafnie nazwany service en confusion, w którym wszystkie potrawy kładziono na stole na raz, a większość jedzenia zjadano rękami. Praktykę podawania różnych dań jako oddzielnych dań wprowadzono dopiero wieki później, podobnie jak zwyczaj serwowania każdej osoby przy stole zamiast stawiania naczyń na stole w stylu rodzinnym.
Pomimo różnic w sposobie podawania i spożywania jedzenia, wiele cech francuskiej kuchni XXI wieku już istniało. Jedzenie w tym okresie miało już bogate sosy wypełnione przyprawami. Choć techniki były wówczas inne, wiele potraw ma swoje korzenie w tym okresie, jak słodkie wypieki i duże kawałki mięsa podawane z sosami lub musztardami. Istniała także kultura picia napojów alkoholowych, ale piwo było bardziej powszechne niż wino.
Inną ważną analogią między czasami obecnymi a tamtymi czasami jest to, że wizualny wygląd jedzenia był uważany za najważniejszy już w średniowieczu. Estetyka się zmieniła, ale pogląd, że jedzenie to nie tylko uczta dla kubków smakowych, ale także uczta wizualna, pozostała stabilna.
Późniejsze wpływy włoskie
Kiedy Katarzyna Medycejska przybyła do Francji w latach czterdziestych XVI wieku, wraz z nią przybyły wpływy włoskie. Chociaż jedzenie we Francji zawsze było atrakcyjne wizualnie, pomysł jedzenia jako teatru był nowy. Za jej panowania jako królowej, a następnie królowej-matki Francji (trzech jej synów zostało królem Francji) kolacje, które wydawała, pomogły w rozwoju kuchni francuskiej w historii. W tym okresie na znaczeniu zyskały szlachetne zastawy stołowe i wyroby szklane, a w centrum uwagi znalazło się także użycie koloru. W tym czasie wprowadzono także nowe produkty spożywcze, zarówno pochodzące z basenu Morza Śródziemnego, jak pomidory, jak i z odległych regionów, jak np. fasolka szparagowa, która po raz pierwszy trafiła do Francji z Nowego Świata.
Pojawienie się kursów francuskiego
Jedną z charakterystycznych cech współczesnego francuskiego posiłku jest to, że składa się z kilku dań, podawanych powoli i kolejno. Koncepcję tę wprowadził w Wersalu król Ludwik XIV. Zamiast pozwolić, aby jedzenie było podawane „w zamieszaniu”, jak poprzednio, Król Słońce zachęcił służbę, aby przynosiła po jednym daniu na raz. Również w tym okresie sztućce stały się powszechne.
Historyczni szefowie kuchni kształtują tradycyjne potrawy
Carême
Carême to jeden z najbardziej znanych francuskich szefów kuchni w historii. Podróżując po świecie, przywiózł do Francji kolejną cechę współczesnej kuchni francuskiej: obsługę każdego gościa przy stole, czego nauczył się w Rosji. Carême był również znany ze swoich imponujących osiągnięć architektonicznych związanych z jedzeniem, takich jak budowanie mostów i wież z ciastek i chleba. Spacer obok wystaw wystawowych luksusowych francuskich piekarzy i cukierni potwierdza, że praktyka ta jest nadal popularna we Francji.
Montagné
Montagné to kolejny wspaniały francuski szef kuchni, który napisał coś, co do dziś uważa się za Biblię kuchni francuskiej: Larousse Gastronomique. Obszerna książka zawierająca wszystkie szczegóły niezbędne do przygotowania doskonałego francuskiego posiłku. Książka ta pomogła wprowadzić standardy, o których pisał, do każdego zakątka Francji, zmniejszając wpływ kuchni regionalnych i zwiększając wpływ narodowej, francuskiej sztuki kulinarnej.
Escoffier
Escoffier odpowiada za nowoczesny sposób przygotowywania potraw w restauracjach, co oznacza, że każdą część dania przygotowują różni ludzie. Podczas gdy jeden szef kuchni grilluje mięso do perfekcji, inny przygotowuje sos. Taki sposób gotowania pozwalał na przygotowanie wszystkich elementów posiłku przez osobę specjalizującą się w tej dziedzinie, a także zapewniał, że wszystkie składniki, gdy trafią na stół, będą jeszcze gorące. Wielu uważa Escoffiera za najwybitniejszą postać, która zapoczątkowała francuską haute cuisine. Te tradycyjne dania zostały obecnie połączone z nową kuchnią, tworząc to, co jest powszechne w XXI wieku.
Narodziny nowej kuchni
Od lat pięćdziesiątych XX wieku francuska żywność jest udoskonalana i ograniczana. Chociaż podstawowe zasady kunsztu i wyrafinowania smaku pozostały w centrum uwagi, w tym okresie zmniejszono wielkość porcji posiłku i zwiększono rozmiar talerza, na którym można go podawać, a także liczbę dekoracji wokół potrawy. Liczba dań malała i zmieniała się w zależności od posiłku i okazji. Na przykład, podczas gdy lunch w środku tygodnia może składać się tylko z trzech dań, w weekendy powszechny jest siedmiodaniowy posiłek.
Delektowanie się francuskim jedzeniem
Podczas gdy w nowoczesnych francuskich restauracjach króluje wiele tradycyjnych dań, zarówno krajowych, jak i regionalnych, francuscy szefowie kuchni słyną z innowacyjności i wykorzystywania składników w sezonie, kiedy jest ich najwięcej i są najsmaczniejsze. Francuskie jedzenie jest nie tylko smaczne i piękne, ale zjedzenie posiłku we francuskiej restauracji to swobodna rozkosz dla wszystkich zmysłów. Opanowanie kuchni francuskiej może zająć dziesięciolecia, ale francuskie restauracje udostępniają tę artystyczną gastronomię klientom na całym świecie. Każdy z elementów składających się na nowoczesne jedzenie we Francji pochodzi z różnych okresów w historii kuchni francuskiej, ale wszystkie razem tworzą jedną fantastyczną kulturę kulinarną.
