Paprocie miłorzębu są tak delikatne i delikatne, jak sugeruje ich nazwa. Są jedną z najwspanialszych roślin liściastych do zacienionych ogrodów, ale do dobrego wzrostu wymagają delikatnego dotyku ogrodnika.
Podstawy miłorzębu paproci
Paprocie miłorzębu należą do rodzaju Adiantum, którego jest kilka powszechnie uprawianych gatunków. Ogólnie rzecz biorąc, miłorząb paproci charakteryzuje się jedwabistymi, drobno przyciętymi liśćmi i czarnymi łodygami, które tworzą uderzający kontrast wizualny z ciemnozielonymi liśćmi. Są to zazwyczaj drobne rośliny, osiągające nie więcej niż 12 cali wysokości i posiadające delikatne, cienkie jak igły łodygi, które łatwo łamać.
Warunki uprawy
Miękowłosy nie tolerują bezpośredniego światła słonecznego, rozwijają się w świetle pośrednim lub filtrowanym, przy wysokiej wilgotności i bogatej, wilgotnej glebie. Są pospolitym gatunkiem leśnym na całym świecie, zwykle spotykanym w pobliżu wody, a czasem rosnącym na klifach wzdłuż wodospadów.
Są doskonałym gatunkiem do gromadzenia się wokół dobrze zacienionych zbiorników wodnych, chociaż stanowią ładny okaz doniczkowy, gdzie można podziwiać ich piękne liście z bliska. Niektóre gatunki miłorzębu są również wykorzystywane jako rośliny domowe.
Odmiany
Najważniejszą różnicą pomiędzy różnymi gatunkami miłorzębu jest stopień ich tolerancji na zimno.
- Dziewczyna peruwiańska (Adiantum peruvianum) to jeden z najpopularniejszych gatunków tropikalnych, powszechnie uprawiany jako roślina doniczkowa, ale nie jest mrozoodporny na zewnątrz.
- Dziewczyna południowa (Adiantum capillus-veneris) pochodzi z Kalifornii i południowych Stanów Zjednoczonych, gdzie toleruje temperatury do około 10 stopni.
- Dziewczyna pospolita (Adiantum venustum) to najbardziej odporna na zimno odmiana, która nie zamiera na zimę, tolerując temperatury do -10 stopni bez utraty liści.
Jedna odmiana ma dodatkowe różnice wykraczające poza tolerancję na zimno. Miłorząb północny (Adiantum pedatum), znany również jako paproć pięciopalczasta, to jedyny gatunek, który w Ameryce Północnej jest odporny na warunki zewnętrzne. Jej struktura liści różni się od innych odmian tym, że liście są ułożone wzdłuż pięciu łodyg, które rozchodzą się promieniście od większej łodygi wyrastającej z ziemi. Jest to odmiana liściasta, która rośnie nieco większa niż inne gatunki i ma bardziej szorstki wygląd, zwykle osiągając wysokość od 18 do 24 cali.
Zakładanie i opieka
Przed posadzeniem miłorzębu wzbogacić glebę dużą ilością kompostu, aby zapewnić niezbędną zawartość składników odżywczych i gąbczastą konsystencję. Gleba musi być stale wilgotna, ale nie podmokła. System nawadniania jest wygodny w przypadku roślin takich jak miłorząb paproci, ponieważ w upalne lato mogą one potrzebować codziennej wody. Z biegiem czasu rozprzestrzenią się pod ziemią, tworząc bujną roślinę okrywową, chociaż nie są uważane za inwazyjne.
Uprawa w pojemnikach i pielęgnacja w pomieszczeniach
Paprocie miłorzębu rosną bardzo dobrze w doniczkach z typową bezglebową mieszanką doniczkową zapewniającą idealne podłoże uprawowe. Dzięki takiemu układowi można je uprawiać na zewnątrz, na patio lub tarasie w ciepłe miesiące, a następnie przenosić do pomieszczeń na zimę. Wewnątrz często cierpią z powodu suchego powietrza i dobrze reagują na codzienne rozpylanie sprayu.
Usuwanie liści
Jedyną czynnością pielęgnacyjną miłorzębu jest okresowe usuwanie martwych liści. W przypadku gatunków, które zapadają w sen zimowy, dobrze jest je całkowicie przyciąć do ziemi – wykiełkują ponownie następnej wiosny.
Potencjalne problemy
Szkodniki rzadko stanowią problem w przypadku miłorzębu paproci, ale są one dość podatne na mączniaka prawdziwego, szczególnie gdy są uprawiane w pomieszczeniach zamkniętych. Niewiele można zrobić dla roślin dotkniętych tym patogenem grzybiczym, poza pamiętaniem, że jest to zazwyczaj wynikiem słabej cyrkulacji powietrza lub zbyt dużego cienia. Nie powinny stać na słonecznym oknie, ale do uprawy w pomieszczeniu potrzebują pośredniego światła.
Jasny i przewiewny dziewiczy włos
Niewiele jest roślin tak kobiecych i delikatnych jak paprocie miłorzębu. Nie są to rośliny najłatwiejsze w uprawie, ale w odpowiednich warunkach utworzą bujny dywan zieleni w cieniu dużych drzew.
